Mijn vader en moeder zullen in hun (voorbije) leven waarschijnlijk nooit gehoord hebben van Spijk, een plaatsje  niet zover van Gorkum, oftewel Gorinchem, zoal het op de borden staat. Merkwaardig genoeg kwam mijn vader wel ter sprake in Spijk, hoewel hij al bijna 60 jaar geleden is overleden. Daarover straks meer.
Mijn wederhelft en ik namen redelijk vroeg de afgelopen zaterdagochtend plaats in ons stalen karos om de tocht naar de Dutch Open te beginnen. Gelukkig niet al te veel Letse, Litouwse en Poolse vrachtwagens op de weg, waardoor we redelijk snel ons doel bereikten.

Nieuwe baan voor KLM Open

We waren wel benieuwd hoe het er op de nieuwe locatie aan toe zou gaan.  En het moet gezegd: het viel niet tegen. In het Twents betekent dit eigenlijk: heel goed. Met de Kennemer en de Hilversumse waren we vertrouwd. Wat konden we verwachten?
Gemakkelijk parkeren, wel een beetje duur voor Twentse begrippen.(uitgezonderd natuurlijk het MST in Enschede) Mooie baan en alles gemakkelijk bereikbaar. Goed overzicht  op de vele heuveltjes op de holes. Prima voorzieningen voor eten en drinken. De KNGF had liefst 1100 vrijwilligers ingezet die er mede aan hebben bijgedragen dat deze dagen heel succesvol verliepen.

Joris Spanjer, lid van onze club

Leuke actie ook op hole 14. Een amateur mocht op deze par drie proberen dichter bij de hole te slaan dan de pro’s. Een lid van onze club Joris Spanjer, inmiddels landelijk bekend van zijn goocheltrucs met golfballen, mocht zich met de golfpro’s meten. Helaas lukte het hem niet de pro’s te verslaan. Jammer voor hem maar Robert Jan Derksen – inmiddels amateur – lukte het wel. Hij sloeg de bal heel dicht bij de vlag

Bijzondere ontmoeting

Op deze zaterdag waren veel mensen naar de baan gekomen, mede ook vanwege de goede prestaties van Joost Luiten op vrijdag. Na aankomst namen we aan een tafeltje plaats op het gezellige binnenplein. Even later meldden zich twee jonge – dat zijn ze al gauw in mijn ogen- mannen die bij ons het wilden plaats nemen, omdat er bij ons nog twee plaatsen vrij waren.

Hoe toevallig kan het zijn…

We kwamen aan de praat. Weldra bleek dat een van de twee mannen Twentse wortels had. Zijn vader was in Lonneker geboren. Ik zei dat we direct na de Tweede Wereldoorlog goede contacten hadden met een familie uit Lonneker. Mijn vader -uit Glanerbrug- was vlak voor de oorlog gelegerd in Hoorn om het vaderland te beschermen, samen onder anderen met iemand uit Lonneker. Na de oorlog gingen beide families met hun  kinderen geregeld bij elkaar op bezoek. Vaders waren vrienden geworden. Ik wist de namen nog van de twee oudste zonen uit Lonneker. Gerard en Hennie. Toen zei de gast aan tafel tot onze  en ook tot zijn eigen grote verbazing: “ Gerard is mijn vader!”

Wat zeg je?

Zit je daar op een terras ver van huis tussen vele honderden mensen en dan dit…. En: Hoorde later van mijn zoon dat ze uw verslaggever op Curacao op de tv via Nederland 1 onder de toeschouwers hadden gezien… Dus hoe toevallig kan het zijn?

Joost Luiten

Uw verslaggever heeft Joost Luiten bezig gezien. Was mooi om te zien hoe hij gesteund werd door veel supporters. Enfin, de afloop is u bekend. Joost heeft op een prachtige manier gewonnen. Ik kan iedereen aanraden om volgend jaar een dag ( of meer dagen) een bezoek te brengen aan dit evenement. Echt de moeite waard.

B.O.