Om 7.00 uur volgens afspraak met de commissieleden aanwezig.  De koffie stond al klaar bij Alice, die er speciaal voor ons een uurtje vroeger was uitgegaan. Na de check, dubbel check of alle spullen mee waren, vertrokken we op tijd (nog nooit eerder meegemaakt) met de gesponsorde bus en busje naar Osnabrück.

Er zijn gewoonweg zaken die je niet zelf in de hand hebt, dus moest er wel iets mis gaan…. En ja hoor, op locatie aangekomen bleek de daar verwerkte wedstrijdlijst niet volledig…Jaap helemaal in de stress, maar de eerste flight kon gelukkig op tijd weg en de rest van het spelersveld ging er gestaag achteraan. Alles verliep volgens het boekje, behalve de resultaten dan…Zachte greens en een hele natte baan, er was immers de dag ervoor nog ruim 30 mm regen gevallen, speelden veel spelers parten.

Nadat de eerste flight binnen kwam, volgden de rest van de flights vlot. De bitterballen en frikadellen, met oer hollandse mayo en mosterd, werden massaal aangeleverd en vervolgden hun weg in de kelen van onze deelnemers. Daarnaast stroomde het gele vocht rijkelijk en genietend van de zon, besteld op wetteronline.de, nam de stemming toe. Heerlijk om zo ongedwongen te mogen vertoeven op het terras van hole 19! Echter moesten er nog 2 play-offs gespeeld worden. Het hele terras verplaatste zich naar hole 9 voor een puttingwedstrijdje voor de winnaars van het birdie klassement van H2. De strijd werd uiteindelijk gewonnen door Guus Timmerman, die blijkbaar de sterkste zenuwen had.

Daarna werd de longest gespeeld op hole 1, er waren immers 4 personen over met een gelijk aantal. Dat werd lachen dus, de alcohol had al wat rode en witte bloedlichaampjes verplaatst en zorgde ervoor dat er in eerste instantie niemand op de fairway belande. Dus… Nog maar een keertje, onder het toeziend oog van 58 medespelers, waarna uiteindelijk de wedstrijd werd beslist met 20 cm verschil met een slag van 225 meter uphill. Aart Jan Smit bleek de strongest op de longest! Ook was er muziek ingevlogen, de dame in kwestie werd drie keer verhuist van binnen naar buiten, uiteraard met enige hulp van een aantal charmante vrijwilligers, anders hadden we waarschijnlijk geen muziek gehad…

18.15 uur am Tisch, zogezegd zo gedaan. Ons werd een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en het enige dat ons stoorde waren twee heren die dachten dat ze nog een oude traditie in stand moesten houden… Getooid in blauw jacket en oubollige stropdas meenden zij een statement te moeten maken, wat uiteraard door onze voorzitter giga onderuit gehaald werd in zijn speech.

De dagprijs uitreiking volgde en de winnaars mochten zich tooien in een mooi door hen zelf in de shop uitgezochte outfit. Nr. 3 werd Gert Jan Smidt, nr. 2 Martin Wermer en de winnaar van de dag werd Aart de With. Hulde heeren! De longest viel ten deel aan Joep Kockmann en de neary was voor Benno Christenhusz.  

Ook werd Eric Rozema in het zonnetje gezet vanwege zijn verdiensten, voor de HeerenCup alsook voor de vereniging. In zijn dankwoord bedankte Martin de commissie en reikte eenieder een mooie fles wijn uit. Ook namens de deelnemers werd er door Robert Nijhuis gememoreerd dat er hard is gewerkt door de commissieleden en dat men vol vertrouwen uitziet naar het reisje van volgend jaar in Ierland, waarna de commissieleden leuke attenties kregen en een warm applaus voor de goed verlopen dag. Nadat elke sponsor met naam en toenaam genoemd werd en tevens een hartelijk applaus ontving, vertrokken we rond de klok van half negen richting ons thuishonk, ‘ t Sybrook.

Daar werd nog even een afzakkertje gedaan en bij mijn weten kon iedereen voor twaalf uur in huis zijn. Al met al een zeer geslaagde dag, met mooi weer, op een niet al te makkelijke baan.

 

er zijn geen afbeeldingen gevonden