Onze 2e wedstrijddag op 21 april 2022 was (en bleef) zomers zonnig. De lange reis naar golfbaan Residentie Dronten bood uitzicht op uitgestrekte kleurige bloemenvelden (à la de Keukenhof) en een detour door de even uitgestrekte buitenwijken aldaar. Bij aankomst werden we al op de parkeerplaats onthaald door de Drontse dames, die zich de hele verdere dag perfecte gastvrouwen toonden: elke poging om te verdwalen, hongerig of dorstig te raken of een bal te verliezen (hole 1) werd vriendelijk “in de kiem gesmoord”. Ook werden we vergast op een flinke wind: welkom in de polder! Na de kennismaking en verkenning van het clubhuis smaakte het aangeboden kopje koffie met de – ons welbekende – krentenwegge opperbest. Ter opwarming besloten de drivingrange – gelegen op een ontmoedigende loopafstand van bijna 10 minuten – te laten voor wat ‘ie is en de charmante chipping- & putting green flink te benutten. Tijdens de startceremonie was het al gezellig: een enkele ontspannen kletsende speelster moest door de spelleiding zelfs aan haar starttijd en doel van de dag worden herinnerd. Deze typische polderbaan kent hoofdzakelijk recht-toe-recht-aan holes met prima, snelle greens: de enkele bochten en diverse wat “brave” bunkers maken deze nog niet “spannend”. De natuur, een hoogspanningsmast boven je hoofd en de vele “residenties” (enkele ontbrekende zuilen van het Parthenon bevinden zich in Dronten!) die rondom de baan zijn gebouwd bieden wel kijkplezier.

Onverwacht (wij schatten team Emmeloord intussen immers in als “sterk”!) bleken ook een aantal individuele wedstrijden niet echt spannend en al in een vroeg stadium beslist (met dito uitslagen als 8-1 en 7-2). De lunchbreak op klapstoeltjes en overheerlijke, huisgemaakte spiesjes met fruit, kaas en ander lekkers was echt relaxed. De greensome wedstrijden in de middag verliepen ook hierdoor energiek en sportief, maar Emmeloord wist het algehele beeld van de ochtend niet meer te kantelen. Ons team heeft dus wederom goed gespeeld, zelfs met 1 “nieuweling” en 1 speelster die zich behoorlijk onwel voelde. Met een einduitslag van 15-7 staan we nu zelfs bovenaan in de poule!

Na het diner (zalm of saté met veel friet en verdwenen groente, een echte clubhuis “classic”) wachtte ons nog “the long way home”. Hiermee “ligt de lat hoog” voor de volgende wedstrijd in Lochem, waar we allemaal veel zin in hebben. Het aanwijzen van de nodig “thuisblijvers” wordt voor de captain inmiddels steeds lastiger: iedereen wil immers graag worden opgesteld…