De echte “diehard” Sybrook golf-fans lieten zich niet hinderen door erbarmelijke weersvoorspellingen van Buienradar op zondag 24 maart; dat alles om eeuwige roem te verwerven met het behalen van Het Rijk Bokaal 2024. Terwijl op die zondag ook het katholieke volksdeel Palmzondag (de eerste dag van de “Goede Week”, jaja ..) beschut in godshuizen vierde en in Parijs onder gunstige weersomstandigheden de Course des Cafés (obers moesten met één hand een dienblad – met koffie en croissant – ongeschonden aan het eind van het parcours zien te krijgen) plaatsvond, ploeterden 42 golfers op het Sybrook zich langs 18 (Zuid-Oost) holes merendeels doordrenkt van hemelwater. Golfen kreeg trekjes van een waterballet.

 

De wedstrijd – gesponsord door Het Rijk Golf – startte comfortabel: koffie (uit een nieuw Jura-apparaat?) inclusief Twentse krentewegge. Daarna bemoedigende woorden van general manager Graeme Rutjes en met een goed gevuld lunchpakket verscheen eenieder klokslag 11.00 uur in viertallen op de diverse holes voor een shotgun-wedstrijd met als spelvorm greensome stableford. Tien (en een halve) flights had de wedstijdleiding grotendeels “at random” samengesteld. De gekozen spelvorm vereiste uitgekiende samenwerking tussen twee flightgenoten om zoveel mogelijk stablefordpunten te vergaren. “It takes two to tango”.

 

In den beginne van de wedstijd hielden de weergoden zich nog redelijk gedeisd, echter na drie à vier holes werden de spelers getrakteerd op een niet aflatende reeks van ferme, intense regenbuien met onstuimige windvlagen uit westelijke richting. De zonminuten waren op één hand te tellen. Zelfs professioneel uitziende Callaway- en PING-paraplus waren niet berekend op deze barre weerstaferelen. Laat staan de exemplaren uit een vorig kerstpakket. Raincovers bleken nutteloos te zijn. Binnen de kortst mogelijke tijd waren alle holes getransformeerd in uitgebreide water-hindernissen (zonder gele paaltjes).

Het leed werd halverwege enigszins verzacht doordat we konden genieten van warme saté-balletjes inclusief broodje; voor de trage eters onder ons slechts een culinaire mix van regenwater, hagelstenen en satésaus.  

 

De golfmythe “slecht weer bestaat niet, slechte golfkleding wel” sneuvelde vervolgens ook ruimschoots, het was werkelijk bar en boos. Een extra set droge kleding halverwege de krachtmeting was voor menigeen dan ook welkom, althans voor zover daar op was geanticipeerd.

Bij binnenkomst in het clubhuis bleek dat meerdere flights (betiteld als watjes door sommigen….; ze staan overigens op de openbare niet-privacygevoelige uitslagenlijst …) toch eieren voor hun geld hadden gekozen indachtig het Amsterdamse gezegde “een open haard en een glas wijn, maakt de regen buiten toch fijn”.

 

Algemeen directeur van Het Rijk – Hans Blaauw – was op deze dag afgereisd naar Sybrook en verzorgde samen met Graeme Rutjes de prijsuitreiking. Op plek 3 eindigden Geert Jan van Loenen en Rita Nijhuis met 34 punten, op plek 2 Patricia Oosthout en Ed Kosterink met 37 punten. Benno Lutje Wagelaar en Hemmo Plas konden met 37 punten de CUP met de grote oren 14 dagen mee naar huis nemen vanwege een betere score op de laatste negen holes dan de nummer twee. Powerhitter Benno (met nieuwe golfset én nieuwe golfkar én nieuwe regenkleding) joeg menigmaal met rechtlijnige constantheid de bal moeiteloos op de fairway, terwijl bij Hemmo het korte werk – na lange tijd – weer op acceptabel niveau was.

 

Een dag later, op maandag 25 maart, bleek maar weer eens dat na regen altijd zonneschijn komt. Nadat de huishoudelijke gemaksapparaten – wasmachine en droger – hun taak hadden volbracht, lonkt vanaf nu de start van het nieuwe golfseizoen. De korte broeken en de T-shirts kunnen hopelijk snel uit de kast. Wat zullen we dan echt genieten van die warme saté-balletjes met de koperen ploert hoog aan het firmament.

Tot slot rest ons natuurlijk dank uit te spreken aan de wedstrijdleiding (Mathieu Jansen en Harry Wermer), onze greenkeepers die zorgden voor een “bespeelbare baan”, Het Rijk Golf voor de sponsering en de horecamedewerkers voor de (vloeibare) versnaperingen. Én niet te vergeten onze gezellige flightgenoten tevens markers: Henk en Ellen Lomans.

 

Hemmo Plas en Benno Lutje Wagelaar