Ons seizoen 2023 begon feitelijk bij de evaluatie van het seizoen 2022. We gingen met het team uit eten om terug te kijken, maar vooral ook vooruit.

Carel, die al vanaf het begin onderdeel van het team was, gaf aan dat hij wilde stoppen. Dat respecteerden wij uiteraard. Dat zorgde er voor dat er een plekje vrij kwam voor voormalig teamlid Bob, die na een uitstapje naar de Twentsche weer terug was bij ’t Sybrook. We spraken uit dat we, na diverse 2e en 3e plekken, in 2023 voor het kampioenschap wilden gaan.

Een paar weken later gaf Henk aan ook niet verder te gaan in de competitie. Voor hem wilde Robert wel in ons team. Competitie spelen leek hem mooi, maar nog voordat hij maar aan één training met het team had deelgenomen, werd hij door Aart Jan weggekaapt voor een plekje in Heren 2 / 36 holes. Iets met transfervrije status en positieverbetering. Wij vonden in Kai snel een opvulling voor het team. Carel en Henk, dank voor jullie inzet en gezelligheid van de laatste jaren!

Team compleet, check. Doelstelling uitgesproken, check. Teamkleding moest nog worden geregeld. We gingen “all-in”. Een super mooie set, polo, trui, broek en jas. Aan de kleding zou het niet liggen, want die was van het niveau hoofdklasse. Eerst maar eens een promotie naar de tweede klasse. En dat werd helemaal belangrijk omdat de ledenvergadering van de NGF het een goed idee leek, om vanaf 2024 de 27 holes competitie terug te brengen naar 18 holes, vanaf de 3e klasse en lager. Dat wilde niemand!? Als we kampioen worden, blijven we in de 2e klasse nog wel 27 holes spelen.

Half december werd de indeling bekend en dat was even schrikken. Niet de banen, want die waren mooi en dichtbij: Twentsche, Sallandsche, Lochemse en ’t Zelle. Maar een blik op de team-samenstelling in 2022 lieten spelers zien met handicap 7, 6, 4, zelfs een 2,9 en een 0,9 speler bij de tegenstanders. Zo’n zware indeling hadden we nog nooit gehad. Op papier leek alleen de Sallandsche zwakker dan wij. De rest had spelers met veel lagere handicaps.

Speeldag 1: Op de Twentsche tegen de Sallandsche

Lang uitgekeken naar de start en dan gaat het eindelijk beginnen. We speelden tegen het op papier zwakste team. Na een lange dag harde strijd stond er 9-9 op het wedstrijdformulier. Dat was wel een tegenvaller. Als we al niet kunnen winnen van het zwakste team, hoe gaan we dan kampioen worden? Onze ambities gingen voor even in de ijskast.

Speeldag 2: Op de Sallandsche tegen ’t Zelle

Het team van ’t Zelle had een sterk team. Hun kopman Reind heeft handicap 0,9. Wat is dat mooi om te zien, hoe hij zijn rondes speelt. De rest van het team is ook sterk met nog 4 ‘single handicappers’. We kwamen met een 3-3 uit de greensomes, maar in de singles stegen wij boven ons zelf uit, waardoor we met 11-7 wonnen. Yes! Tijdens de BBQ werd de dag nog even geëvalueerd. Konden de kampioensaspiraties uit de koelkast? Nou, doe maar even rustig aan. Volgende week tegen het team van de Twentsche. Die komen we al jaren tegen en daar hadden we nog nooit van gewonnen.

Speeldag 3: Op de Lochemse tegen de Twentsche

Het team van de Twentsche is voor ons geen onbekende. We hebben al wel 4 of 5 keer bij dit zelfde team in de poule gezeten en nog nooit van ze gewonnen. Marc, onze captain, legde de druk nog iets hoger, want als er niet gewonnen zou worden, zou hij het captain-schap opgeven. Of was dit nu juist druk verlagend?

Het team van de Twentsche had hun kopman ingevlogen. Deze man, handicap 2,9, verblijft nagenoeg de hele winter in Turkije, omdat het hem hier te koud is. Begin april is het ook nog veel te koud, dus was hij wat langer in Turkije gebleven. Maar nu, tegen ons hadden zij hem echt nodig. Dus hij was er. En daar waar wij voorzichtig aan korte mouwtjes begonnen te denken, liep hij nog in een dikke jas en muts op.

Na de greensomes wederom gelijk: 3-3. We hadden een serieuze kans op meer, maar we pakten de kansen niet. Dan maar weer in de singles. Dat ging geweldig. We hebben nog nooit zo sterk gespeeld. We vraten onze angstgegners helemaal op: 12-6 verwinning! Zou het dan toch nog kunnen?

Bij een overwinning op de Lochemse zouden we kampioen zijn. Maar het team van de Lochemse was (op papier) het sterkste team. Allemaal single handicap. Maar zij hadden wel van de Twentsche verloren, dus alles kon.

Speeldag 4: Op ’t Zelle tegen de Lochemse

Vooraf was het duidelijk. Bij winst kampioen, bij gelijkspel kan de Twentsche ons nog achterhalen en is het wedstrijdpunten saldo (het doelsaldo zeg maar) doorslaggevend. De avond voor de wedstrijd werd er nog druk overlegd over de samenstelling van de greensomes, want daar zou de sleutel tot succes liggen. We moesten met minimaal 5-1 uit de ochtend komen om een serieuze kans op de overwinning te maken. Conclusie: Vaste koppels uit elkaar trekken en spelen in een andere samenstelling. We wonnen de 1e en 2e greensome, maar verloren helaas de 3e. 4-2 voorsprong. De spanning nam toe.

De singels waren ook heel spannend. Er waren al 5 partijen klaar en de stand was 9-7 voor ons. Alleen Dennis liep nog te vechten in de baan. Hij had lang ‘all-square’ gestaan en wij zagen hem de teebox van hole 18 op stappen. Zou het dan toch? Een gelijk spel van Dennis zou een 10-8 overwinning betekenen en daarmee ons kampioenschap. De tegenstander van Dennis sloeg als eerste af. Dat was geen goed teken. Hole 18 ging verloren en daarmee verloor Dennis helaas de wedstrijd en werd het dus 9-9.

Geen kampioenschap. En de Twentsche won die dag met 16-2, wat voor het ‘doelsaldo’ niet bepaald gunstig was voor ons. Wij waren uitgespeeld, omdat we de laatste dag gastheer zouden zijn. Het enige wat wij konden doen was toezien hoe ’t Zelle het zou opnemen tegen de Twentsche. Als de Twentsche wint, zijn zij kampioen en wij tweede. De captain van ’t Zelle verzekerde ons dat zij hun uiterste best zouden doen, om hun sportieve plicht te vervullen. Wij regelden starttijden voor hun op donderdag, zodat zij kunnen voorspelen en onze baan beter te leren kennen. Die donderdag waren ze voltallig aanwezig, maar het team van de Twentsche was er ook. Er werd niets aan het toeval overgelaten.

Speeldag 5: Gastheer op eigen baan

Wij ontvingen de teams bij ons op de baan. En er is niets zo erg om te moeten afwachten. Je hebt het niet meer in eigen hand. Wij waren gastheer voor alle teams, maar we hadden extra aandacht voor ’t Zelle tegen de Twentsche.

Na de ochtend was het 4-2 voor ’t Zelle. Het zou toch niet? De spanning steeg. Teamleden die er niet bij konden zijn werden onrustig en vroegen via whattsapp continue om tussenstanden. Die waren natuurlijk lastig te geven. De teams liepen Noord/Zuid, dus na een uur of 3 verplaatsten wij ons richting Zuid-6/7. Hier vingen we de partijen op, om te vragen naar tussenstanden. En hoe later het werd, des te positiever werd de uitslag voor ons. Tot het moment dat duidelijk werd dat de Twentsche niet meer kon winnen. Wij waren kampioen!!! Het team van ’t Zelle won zelfs nog met 14-4, waardoor het team dat op de laatste dag nog kampioen kon worden uiteindelijk nog 4e werd. Zo dicht lag alles bij elkaar dit seizoen.

Dat is natuurlijk geweldig. Als sportman wil je het hoogst mogelijke bereiken. Met voor nu een prettige bijkomstigheid, dat we geen last hebben van de absurde beslissing van de NGF om deze super populaire 27 holes-competitie helemaal kapot te maken met 18 holes wedstrijden.

Heren 1 / 27! Holes
Marc, Bas, Kai, Rudolf, Pascal, Bob, Dennis en Remco