Ongeveer twee weken geleden belde Gerard mij met het bericht, dat zijn leven snel ten einde zou lopen.
Hij zou proberen zijn verjaardag op 4 januari te halen.
Hoewel het de laatste tijd steeds slechter met hem ging, kwam deze mededeling toch heel onverwacht.
Een paar dagen later belden we met elkaar.
Hij had zijn heup gebroken en lag op bed in de woonkamer.

Afgelopen dinsdag, zelfs zoals later bleek, op het moment van zijn overlijden, belde ik hem om een afspraak te maken voor een bezoek later op die dag.
Kreeg de voicemail, met zijn bekende aankondiging: “Administratiekantoor Vastert. Momenteel zijn we niet-bereikbaar. Spreek na de piep uw bericht in en we bellen u zo spoedig mogelijk terug”.
Ongeveer een uur later belde hij terug. Althans, dat dacht ik. Ik zag de naam van Gerard op mijn scherm verschijnen en zei dus: “Hallo Gerard fijn dat je terugbelt.”
Maar het was zijn dierbare echtgenote Els, die mij meedeelde dat Gerard zojuist vredig en in volledige overgave was overleden.
Wat een schok.
Hiermee is een einde gekomen aan het leven van een man, aan wie de golfclub ‘t Sybrook en vooral het SeniorenConvent van het Sybrook ongelooflijk veel te danken heeft. Terecht dat hij ook tot erelid van het SeniorenConvent was benoemd.
Op de crematieplechtigheid op maandag 28 december mocht ik mede namens de voorzitter van onze vereniging, Henk van der Sijs, en ook namens de waarnemend voorzitter van het SeniorenConvent, Joachem van der Schaaf, het woord voeren.
In 2003 vroeg de toenmalige voorzitter van het Convent aan Gerard en mij om toe te treden tot het bestuur ervan. Gerard als penningmeester en ik als voorzitter.
Zestien jaar hebben Gerard en ik, en niet veel later ook met Frits Vasterd, door Gerard steeds zijn broer genoemd, samengewerkt.
En met veel plezier.
Gerard was een man die veel respect afdwong vooral ook door zijn integere optreden is mij gebleken uit de reacties die ik mocht ontvangen.
Gerard en ik- hebben bijna twee jaar geleden het besluit genomen om na 16 jaar te stoppen als bestuurslid van het Convent.
Samen uit, samen thuis!
Herinneringen komen boven.
Aan de tripjes naar golfbanen in Duitsland, op zoek naar mogelijkheden voor de uitdagen van onze club. Gerard steevast aan het stuur van zijn snelle auto.
Als eenmaal de keuze op banen en hotel gevallen was, regelde “Schatzmeister” Gerard alle verdere zaken, zoals de indeling van de flights op de banen op de beide dagen. De kamerindeling in het hotel, en niet te vergeten de betaling ervan.
En met de van hem bekende precisie.
In 2013 ontstond er een vacature als penningmeester van de golfclub het Sybrook. Gezien de goede ervaringen met Gerard heb ik toen voorgesteld hem als zodanig te benoemen. Aldus geschiedde.
Helaas ging het enkele jaren geleden mis met zijn gezondheid, hij werd getroffen door een ernstige ziekte.
Met bewonderenswaardige inzet en het hem kenmerkende optimisme bleef Gerard echter als bestuurslid doorwerken. Tot afgelopen september heeft hij de functie van penningmeester vervuld tot zijn afnemende gezondheid hem noopte om hiermee na zeven jaar te stoppen.
Wat regelde hij wel wel allemaal niet?
De inkoop van de wedstrijdballen, de prijzen, de birdies, de flessen wijn die als prijs dienden, maar ook na afloop werden verstrekt aan de dames die een keer per jaar een bijeenkomst van de heren senioren bijwonen, zelfs de verpakking ervan regelde Gerard, maar ook het uitreiken ervan.

Overal in Nederland, zelfs daarbuiten, had hij zijn adressen waar je al deze spullen tegen een redelijke prijs op de kop kon tikken.
Als je hem zou moeten karakteriseren, dan kom je op de eerste vier woorden van het clublied van een bekende Rotterdamse voetbalclub: Geen woorden, maar daden!
Nu geldt het omgekeerde.
De daden zijn gedaan, alleen de woorden blijven om de dierbare herinneringen te blijven koesteren.

Namens de vereniging het Sybrook en het SeniorenConvent:

Gerard bedankt!

 

Henk van der Vegt