De ene golfbaan is moeilijker dan de andere. En daarom krijg je als golfer op de ene baan meer slagen mee dan op een andere.

Hoe wordt de moeilijkheidsgraad van een golfbaan gemeten? Hoe wordt bepaald wat je baanhandicap is? Dat gebeurt met het Course Rating Systeem. Dit systeem, dat sinds 2021 in alle landen van de wereld wordt gebruikt, maakt het mogelijk om de moeilijkheid van een golfbaan op een objectieve manier te meten. Dit systeem bepaalt hoeveel slagen je op een baan krijgt.

Op maandag 2 augustus a.s. is ’t Sybrook toe aan een herrating. Hoe deze herrating in zijn werk gaat, lees je hieronder.

Ratings

De moeilijkheidsgraad van een golfbaan wordt gemeten bij een zogeheten ‘course rating’ of ‘rating’. In Nederland worden die uitgevoerd door gekwalificeerde teams van de NGF.

Bij een course rating wordt de golfbaan beoordeeld op lengte en moeilijkheid. Hoe langer een baan, des te moeilijker de baan is. En hoe meer bunkers of bomen die het spel beïnvloeden, des te moeilijker de baan is. Bij een course rating van een baan wordt per kleur tees het aantal slagen bepaald dat een scratchspeler en een bogeyspeler gemiddeld nodig hebben om de baan te spelen. Een scratchspeler speelt iedere golfbaan met een handicap van 0. Een bogeyspeler speelt iedere golfbaan met een gemiddelde handicap van 20 voor de heren en 22 voor de dames.

Bij het ‘raten’ van een baan wordt er gekeken naar een aantal aspecten: het landingsgebied vanaf de tee, het landingsgebied van de tweede en volgende slag, en de omstandigheden naast de fairways en op en rond de greens. Daarnaast wordt er met meer factoren rekening gehouden. Het gaat te ver om deze allemaal te beschrijven, maar denk aan verhogingen in de baan, een dogleg-hoek op een hole, de aanwezigheid van hindernissen (o.a. water, bunkers en bomen), wind, de breedte van de fairway, aanwezigheid, hoogte en dichtheid van de rough, out of bounds, de snelheid van de greens en de contouren van de greens, etc.

Hoe werkt het in de praktijk?

Voorafgaand aan een course rating worden door de club, bijvoorbeeld de greenkeeper of de baancommissaris, diverse markeringen op de baan aangebracht (zie foto’s). Markeringen op de plaats waar de afslag van de scratch- en bogeyspeler terecht zou moeten komen, inclusief waar de bal naartoe rolt (het landingsgebied), en markeringen waar de tweede slag zou moeten eindigen. De afstanden die een scratch- en bogeyspeler moeten kunnen halen, zijn verwerkt in de officiële ‘Shot Length Table’. Daarin zijn de afstanden vermeld voor het teeshot, tweede shot en eventueel derde shot.

Na de voorbereidingen door de club komt een course rating-team van getrainde vrijwilligers op bezoek om elke hole op te meten en zo tot een score (de zogenaamde Course & Slope Rating) voor de gehele baan te komen.

Je ziet bij een rating heel veel markeringen op de baan, zowel voor de scratch- als de bogeyspeler (mannelijk en vrouwelijk). Markeringen voor het landingsgebied, de tweede slag, de derde slag of approach. Voor iedere tee (oranje, rood, blauw, geel en wit) wordt de course rating bepaald. Het is dus geen snelle en makkelijke klus. Het moet echter zorgvuldig gebeuren, zodat iedere golfer vanaf elke tee het juiste aantal slagen krijgt.

Na afloop van een course rating krijgt de club handicapslagentabellen waarin de golfers zien hoeveel slagen ze krijgen vanaf de verschillende tees. De cijfers die voortkomen uit de rating (de Course Rating en Slope Rating) worden ook verwerkt in de app GOLF.NL en in clubsoftware, zodat je ook bij het invoeren van een digitale scorekaart het juiste aantal slagen krijgt.

Wil je meer weten over de oorsprong, het doel en de wijze van vaststelling van de course rating? Lees dan ook eens de ‘Wegwijs in Course Rating’ van de NGF. Deze is hier (https://www.ngf.nl/-/media/pdfs/course-rating/wegwijs-in-course_rating_ngf.pdf) te downloaden. Of kijk deze Youtube video: https://youtu.be/IU9-wWwZvyI

Mocht u naar aanleiding hiervan nog vragen hebben, neem ook dan gerust contact met ons op via: baancommissie@gccsybrook.nl.

 

Joep Vos

Baancommissie GCC ‘t Sybrook