Vorige week hebben jullie kunnen lezen dat we ons kampioensfeest al konden vieren, 1 dag voor het einde van de competitie. Toch best knap voor een team dat pas voor het 2^e jaar bestaat. En als je dan kijkt naar de eigen handicaps ten opzichte van de concurrentie, dan is dat nog veel knapper. Op basis daarvan zouden we namelijk 4^e, één na laatste, moeten eindigen.

We konden dus rustig naar de wedstrijd toeleven. Geen druk… althans… voor de meesten van ons. Carel had zichzelf namelijk wat druk opgelegd. Hij was kampioen geworden, maar had nog geen wedstrijd gewonnen. Daar moest en zou verandering in komen!

We moesten deze week tegen Winterswijk aantreden. Dat team stond laatste en moest met Driene gaan uitmaken wie er volgende jaar naar de nieuw te creëren 5^e klasse moest afdalen. Wij hadden dus een sportieve plicht te vervullen!

Op papier zouden we ook deze wedstrijd moeten verliezen. De handicaps van Winterswijk waren gewoon beter. Op papier zouden we met 11-7 moeten verliezen. Maar gelukkig wordt golf niet op papier gespeeld, maar op gras. En wat voor gras! De baan in Lochem lag er geweldig bij. Sommige tee-boxen lagen er beter bij dan de greens op ’t Sybrook! En dan heb je de greens van De Graafschap nog niet gezien. Wat een biljartlakens. Het kan dus wél!

Zoals gezegd was Carel gebrand op succes. Al ‘beloning’ mocht hij van de captain in de laatste flight starten was hem gezegd…. Ja, in de dubbel… Maar in de enkel moest hij gewoon vechten op “2”.

Bij de lunch stond het 4-2 in ons voordeel. Twee dubbels gewonnen, één verloren. Om maar aan te tonen hoe weinig druk er op stond: De eerste dubbel, Bob en Remco waren 2 up, met 3 te gaan. Op de tee-box van 9 was die voorsprong als sneeuw voor de zon verdwenen. Remco maakte zich geen zorgen. Er waren immers nog 10 holes te spelen…dacht hij.. Niet dus. Het moest op de laatste hole gebeuren. De hole werd gered doordat Bob vanuit de struiken met een sublieme hybride slag de bal op de green kon krijgen. Winst met 1 up.

Ook Carel en Joost vochten een spannend duel uit. En Carel wilde kostte wat kost winnen. En dat lukte! 2/1 winst in de dubbel. Maar goed… een dubbel zegt Carel.. Ok. Maar ik wil ook mijn enkel winnen. Zijn tegenstander hadden we deze competitie nog niet eerder gezien. Hij was als invaller ‘ingevlogen’ vanuit het 1^e team van Winterswijk. “Heb ik wéér” riep Carel. Zoals altijd vocht Carel als een leeuw voor de overwinning. Maar deze keer lukte het hem ook om de punten binnen te slepen! En hoe! 5/3 winst!

De andere enkel partijen waren ook spannend, maar er werd super goed gespeeld. Er werden geen cadeautjes gegeven aan Winterswijk. Bijna alle enkels werden gewonnen. Bob 6/5, Marc 5/3, Jan Willem 3/1, Joost 2/1. Alleen Remco moest het afleggen tegen de nummer 1 van Winterswijk. Tegen de handicap 8 hield hij het vol tot en met hole 17, maar hij verloor met 2/1.

Een 14-4 overwinning op de laatste speeldag en daarmee ongeslagen kampioen!

De gastheren van De Graafschap hadden de dag geweldig onder controle. Tijdens het diner werden we als kampioen door de gastheren in het zonnetje gezet en ontvingen allen een fles wijn. Mede door de dikke nederlaag tegen ons werd de captain van Winterswijk de “Rode Lantaarn” overhandigd door De Graafschap. Winterswijk speelt volgend jaar een klasse lager.  

Tegen 22.30 uur waren we allemaal weer thuis en kwamen de eerste berichten al weer over de Whattsapp groep. We waren het er allemaal over eens. Dit kampioenschap was een teamprestatie. 9 spelers, waarvan er maar 6 per dag kunnen spelen. Allemaal hebben we onze bijdrage geleverd en er is een echt ‘team’-gevoel ontstaan.

Volgend jaar in de 3^e klasse! Eerste doelstelling is handhaving. Maar vooral veel plezier maken met het hele team!

Tot volgend jaar!

Heren 3 – 27 holes

Marc, Rudolf, Pascal, Bob, Jan Willem, Henk, Carel, Joost en Remco