Heren 2 (36 holes) Hoe hoort het eigenlijk?
Heren 2 speelde de laatste wedstrijd op de Noord Nederlandse Golfclub. Heren 1 (27 holes) was hier lyrisch over maar wij zijn iets meer bevoorrecht geweest met De Hoge Kleij en Hilversumsche. Dit waren onze topbanen met zelfs een unanieme voorkeur voor De Hoge Kleij.
Koploper Amelisweerd was tot dusver ongeslagen. Heren 2 had er 2 gewonnen : 11-7 tegen Hilversum en 10-8 tegen Hoge Kleij. Helaas een nipt verlies tegen Noord Nederlandsche (8-10). Dat betekende dat wij moesten winnen en wel met 12 -6 om het aantal wedstrijdpunten te evenaren. Dat was niet onmogelijk.
Captain Robert Nijhuis had alle wedstrijden van Amelisweerd op papier geanalyseerd en kwam tot de conclusie dat het zwakke punt van Amelisweerd bij de foursomes lag. Het eerste koppel had alles gewonnen maar de tweede en derde foursome waren niet best. Daar moesten we van kunnen profiteren; een 4 -2 voorsprong zou ons voldoende kansen in de middag bieden voor een kampioenschap.
Helaas bleek dit een sterk staaltje scorebord journalistiek. Amelisweerd had haar antwoord klaar en hadden de samenstellingen van de foursomes gewijzigd ! We stonden na de foursomes kansloos achter met 0-6. De middag was al niet veel beter: alleen Aart Jan Smit sleepte er in de eerste single een ‘all square’ uit en Wilbert won de laatste single. Eindstand 15 -3 verlies en we bleven steken op 4 wedstrijdpunten net zoals De Hoge Kleij en Noord Nederlandsche, echter ons ‘doelsaldo was beduidend slechter en hiermee belandden we op de 4e plaats. Amelisweerd was uiteindelijk de terechte kampioen.
Hilversum is gedegradeerd. Dat spijt ons vreselijk. Vooral omdat we nu volgend jaar niet meer op deze prachtige baan zullen spelen. De aanvoerder van Hilversum stak zijn frustratie niet onder stoelen of banken en zijn niet opbouwende kritiek was vooral bedoeld voor ’t Sybrook in zijn algemeenheid (de baan was vroeger veel beter) en Heren 2 in het bijzonder.
Want was er gebeurd ? Op 30 april waren wij gastheer en dat was dus midden in de meivakantie. De familie Huuskes gaat sinds mensenheugenis in deze periode met de hele familie op vakantie. Vanwege het feit dat we drie Huuskes ‘en in ons team hebben (Martin, Bob en Wilbert) waren die alle drie bij voorbaat al niet beschikbaar. Vanwege een samenstelling van 8 personen waarbij iedereen één keer zou uitvallen hebben ook Aart Jan, Robert en Sjoerd in die periode een vakantie geboekt. Henk Bons moest voor de verjaardag van zijn dochter terug naar Ierland. Er was dus nog maar één speler beschikbaar als gastheer voor Heren 2.
Nieuwkomer en ‘jonkie’ Maarten de Gelder moest het in zijn eentje maar zien te rooien. Dat was wel een beetje mager… Joep Vos werd benaderd om de honneurs waar te nemen en ook als referee beschikbaar te zijn. Hij deed het graag. De jongens hebben het allemaal perfect geregeld. Tot aan de speech toe. Kortom niets aan de hand dus. Dat vonden ook de gast teams behalve de captain van Hilversum.
De laatste avond traditioneel het afscheidsdiner en een samenvatting van de anekdotes. Gelukkig geen flauwe moppen dit keer. De speech van de winnende aanvoerder was briljant. Zo had hij een genealogisch onderzoek gedaan naar de familienaam Huuskes en kwam tot de conclusie dat naam slechts in een straal van 5 km rondom Enschede voorkomt…..
De aanvoerder van Hilversum was venijniger. Buiten het feit dat vroeger alles beter was focuste hij zich met name op ’t Sybrook en dan in het bijzonder op het gastheerschap. Het zat hem blijkbaar zo dwars dat hij voor de captain een boek had gekocht waar hij enkele zinnen uit voorlas aangaande gastheerschap ofwel in zijn opinie het ontbreken daarvan. De titel laat zich raden: Hoe hoort het eigenlijk ?
Op zich had hij wel een punt. Wij nemen dit als team dan ook zeer ter harte. Maar hoe het ook heurt ? Geen spijkerbroek in de baan, na de wedstrijd douchen en verkleden en geen colbertje over een riekend poloshirt, gezamenlijk dineren en niet alleen azijn pissen maar vooral lol met elkaar hebben. En dat hebben wij zeker gehad!