Degradatiestrijd Heren Senioren 1 (18 holes)
Ons tweede jaar in de hoofdklasse moest het jaar van de waarheid worden. Onze 1e man, Henk Brandts, was na een jaar van blessureleed weer helemaal hersteld en met de rest van het team, Ben Nijkamp, Gerard Nijhuis, Marcel Winkelman, Gert Roeland, Ben Egberts en Jan Franken (captain) waren we optimaal gemotiveerd. Er is geen handicapverrekening meer, dat hield in dat wij gemiddeld de één na hoogste handicap hadden (alleen Nunspeet kwam bij ons in de buurt!) Dus
het zou zwaar worden!
De eerste wedstrijd moesten we naar Nunspeet om tegen Westerwolde te spelen. Blijkbaar hadden we ons 2-daags trainingskamp in Duitsland nog in de benen want we verloren deze wedstrijd met 29-7. Dus gauw vergeten.
Daarna naar Emmen met Havelte als onze volgende tegenstander. Hier hebben we laten zien dat we het golfen niet verleerd zijn en konden onze eerste overwinning ( 21-15 ) boeken.
Onze reis ging de week erop naar Vlagtwedde om tegen Parc Sandur (Emmen) te spelen. Helaas ’s ochtends een vervelend telefoontje: Henk was met hartproblemen opgenomen in het ziekenhuis. Na de geslaagde medische ingrepen mocht Henk na 14 dagen gelukkig weer naar huis om te herstellen.
Maar op zo’n korte termijn was er geen invaller te vinden. Alle excuses gehoord: vrouw jarig, kleinkind jarig, sta op Schiphol en zelfs ik moet werken. We vertrokken dan ook zonder onze 1e man, waardoor eenieder een plaats opschoof en dus tegen een nog sterkere tegenstander speelde. Zonder
de laatste partij te spelen verloren we met 31 – 5.
Over de ontvangst op ’t Sybrook kunnen we kort zijn: onze gasten waren vol lof over onze keuken maar een stuk minder tevreden over de baan vanwege de slechte greens en de grote hoeveelheid niet teruggeplaatste divots.
De laatste wedstrijd tegen Nunspeet (in Havelte). Eindelijk goed weer. Volop zon en de baan van Havelte lag er uitstekend bij. We moesten minimaal gelijk spelen om ons te handhaven. Na een peptalk van de captain ging het team vol goede moed de baan in. Onze 1e speler komt in het clubhuis: 0-6 verloren, daarna onze 2e: 2-4 verloren, onze 3e speler: 0-6 verloren, dus halverwege een achterstand van 2-16 !! Wat ’n toestand. Degradatie was ineens zeer nabij! Maar dan: onze 4e man komt met een overwinning van 6-0 binnen, de volgende met 5-1, zodat de laatste man de beslissing moest brengen bij een tussenstand van 13-17.
En ja hoor onze captain kwam als laatste man kwam binnen met een glimlach en een overwinning van 6-0. Dat betekende een eindoverwinning van 19 – 17, waarmee onze plek in de hoofdklasse veilig is gesteld. Sterker nog, met 4 wedstrijdpunten zelfs een gedeelde 2e plaats. Parc Sandur werd uiteindelijk met 8 punten kampioen. De namen van de spelers heb ik i.v.m. privacy bewust niet vermeld. Het blijft tenslotte een teamprestatie. Op de site van de NGF (poule P203) kunt u alles terugvinden.
Ik bedank mijn medespelers voor hun inzet – enthousiasme, gezelligheid en sportiviteit en hoop dat we het volgende seizoen op volle oorlogssterkte kunnen opereren.
Jan Franken
Captain Heren Senioren 1 (18 holes)