Een nieuwe samenstelling voor Heren 3 met ambities
Op de foto vlnr: Maarten Zurhorst, Robin in het Veld, Cor Snijders, Mark Nas, Jeroen Nuyts (captain) en Nanko Offereins. Niet op de foto Roelof Amelink, Dennis Langkamp en Henry Janssen.
Bij Heren 3 (36 holes) waren de verwachtingen dit jaar hoog gespannen. Door de verschuivingen in Heren 1 en 2 was ‘het derde’ op papier sterker dan ooit. Maar liefst 4 single handicappers in het team (Cor, Robin, Mark en Henry) en een deel van het team die de winter goed door getraind hadden. Dit moest toch wel een hogere klassering opleveren als het jaar ervoor.
Dat geen jaar hetzelfde is bleek helaas de eerste wedstrijd al. Of het kwam doordat we nog in een winterslaap waren of dat we verblind waren door de matige handicaps van de tegenstander Nunspeet weet ik niet, maar feit was wel dat we er na een goede ochtend sessie in de middag onverwacht hard afgingen.
De tweede week gingen we derhalve met knikkende knietjes naar Papendal. Hoe anders was de dag ? Welderen, die de week daarvoor nog had gewonnen van de Edese, werd met volle concentratie van eenieder aan de kant gezet. Helaas was de derde speelronde weer compleet anders, al moet ik wel zeggen dat het missen van het sterke dubbel Cor Snijders en Jeroen Nuyts waarschijnlijk de nodige punten heeft gekost (ik denk zeker 4 punten). Maar de belangen van H2 team gaan voor in een selectie gerichte team indeling. Bovendien is degradatie niet aan de orde dus gunde we het tweede de punten van Cor van harte.
In de laatste wedstrijd moesten we er voor zorgen dat we de schaamte van de laatste plek in de ranglijst toch aan de Nunspeetse konden laten. Bij een overwinning lonkte zelfs nog de 2e plek, maar het team van de Sallandse was wel een erg jong en goed team die, met twee spelers met hcp 4 en de rest allemaal coming spelers, nog geen punt hadden laten liggen. De nederlaag zo klein mogelijk houden was de opdracht. Vast dubbel Cor en Jeroen pakte in de ochtend alvast 2 punten, helaas ging het in de middag goed mis. Toen iedereen al binnen was kwam de captain van Nunspeet melden dat we nog 1 punt te kort kwamen. Jammer dachten we, maar aangezien we allen al minstens 5 bier en 100 bitterballen op hadden viel de pijn wel mee. Maar waar is Maarten eigenlijk ???, riep iemand. Maarten ??? Zit die niet in de kleedkamer ??? Toen een uur later nog geen Maarten in zicht was, begonnen wij en onze tegenstanders ons wel zorgen te maken. Pas om 19.15 doemde in de verte het beeld van twee zwoegende golfers op. Ja hoor, het was Maarten. Herkenbaar aan het zigzag gedrag over de baan. Aangekomen bij de green, na een waterbal van Maarten en een fluf van de tegenstander werd de hole plotseling gegeven waardoor de 2 punten binnen kwamen die we nodig hadden. U begrijpt het bleef nog lang onrustig en na een bevlieging om voor Maarten een standbeeld te plaatsen op het plein bij het clubhuis werd de competitie toch nog feestelijk afgesloten. Het blijft trouwens bij een bevlieging…..
Wel overheerst het idee dat er (veel) meer ingezeten had, dan volgend jaar maar kampioen, toch ???
Nog even team 3 voorstellen aan de hand van de verwachting vooraf en resultaat achteraf.
SPELER |
VERWACHTING VOORAF |
GEDACHTEN ACHTERAF |
Mark Nas |
Nieuw in team, onze redder |
Laten we het houden op een stagejaar |
Robin in het Veld |
Hoge verwachting als heerencupwinnaar |
Niveau Heerencup niet zo hoog |
Cor Snijders |
Zo betrouwbaar als een Volvo |
Soms een Zweedse gehaktbal |
Henry Janssen |
Veel op vakantie |
Vooral goed in de app. |
Jeroen Nuyts |
Door TPI voorzien van een sixpack |
Sixpack bleef in de verpakking |
Dennis Langkamp |
Zo vast als een huis |
Soms ook beter om thuis te blijven |
Maarten Zurhorst |
Hoog vooral bij hem zelf |
Hoogtepunt vaak te laat. |
Nanko Offereins |
Nanko wie ? |
Bankman, blijf op de bank man |
Roelof Amelink |
Waar een klein man groot in kan zijn |
Geen commentaar i.v.m. claimrisico |