Afgelopen zaterdag stond dé allesbeslissende wedstrijd om klassebehoud op het programma. Onze tegenstander: Dames 1 van de Kennemer. Helaas werd er niet gekozen voor een centrale locatie, en moesten wij afreizen naar het verre Brielle, waar de wedstrijd plaatsvond op golfbaan Kleiburg. Geen ideale omstandigheden — voor ons een flinke reis, terwijl de Kennemer zich praktisch in eigen achtertuin waande.

We hadden nog een poging gewaagd bij de NGF om de locatie te wijzigen. Niet alleen vanwege de reisafstand, maar ook omdat de baan op het punt stond beprikt en bezand te worden. Tot en met vrijdag waren er zelfs maar negen holes beschikbaar. Niet bepaald wat je wil voor zo’n belangrijke wedstrijd.

Maar goed, onze oproep bleef onbeantwoord, en dus vertrokken we al op vrijdag richting Brielle. Tot onze opluchting viel de staat van de baan mee: ja, er lag veel zand, maar de beluchtingsgaatjes waren klein – en dus speelbaar.

Wat wel volledig tegenzat: het weer. Na zeven zaterdagen zon moesten we toch een keer in de regen spelen. Toch vroegen we hoopvol aan Leonie wat haar weer-app voorspelde – die had het tot nu toe altijd bij het rechte eind gehad. Maar helaas: ook die voorspelde regen. En die voorspelling kwam uit. Het regende de hele dag. Hard. En aan één stuk door.

Gelukkig lieten we ons daardoor niet uit het veld slaan.

In de ochtend speelden we de foursomes, en dat ging goed: alle drie de partijen werden gewonnen. Een 6-0 voorsprong in de lunch. Dat betekende dat we in de middag nog maar twee partijen hoefden binnen te halen om nog een jaar hoofdklasse te mogen spelen.

De regen hield aan, en we spraken met elkaar af: zodra we die 10 punten aantikken, halen we iedereen van de baan. Of we nu met 10-8 of 18-0 winnen, maakt tenslotte niet uit – klassebehoud is klassebehoud.

De eerste middagpartij bracht direct goed nieuws. Leonie kwam als eerste binnen met een overtuigende 6/5 overwinning. Nog één partijwinst te gaan. Ze haastte zich vervolgens langs de rest van de baan om de tussenstanden te peilen: all square, 1 down… het zat allemaal dicht bij elkaar.

En toen… Sasja! Ze stond al 5 up met nog 7 holes te gaan. En jawel hoor: ook zij won met 6/5. Bam! Daar was-ie: de 10 punten. Kletsnat, koud en blij haalden we iedereen van de baan. Nog even gezellig een drankje met de sportieve dames van de Kennemer, en toen begon de lange terugreis naar huis.

We did it – volgend jaar spelen we weer in de hoofdklasse!

Aan het begin van het seizoen hadden we dit nooit durven dromen. Wat zijn we trots op ons team, op de inzet van iedereen, en het resultaat.

Met speciale dank aan:

• Onze captain Loes: we zijn jou enorm dankbaar voor alle tijd en moeite die je dit jaar in het captainschap hebt gestoken.  Zonder jouw strakke organisatie was het ons zeker niet gelukt!
• Nout & Marco: voor jullie trainingen en onvoorwaardelijke inzet. Zonder jullie begeleiding waren we niet zo ver gekomen.
• Matthieu: bedankt voor de fysieke trainingen en je motiverende support. We stonden er fitter dan ooit!
• Onze vereniging en het bestuur: bedankt voor jullie steun, vertrouwen en alle inspanningen achter de schermen.
• En natuurlijk iedereen die ons heeft aangemoedigd: op de baan, via lieve berichtjes of door trouw onze verslagen te lezen.

Deze prestatie is er eentje van ons allemaal.

Tot volgend seizoen!

Lieve groet,

Sylvia, Marieke, Ingeborgh, Juno, Sasja, Loes & Leonie (Dames 1)