Het jubileumuitstapje vanwege het 20 jarig bestaan van de HeerenCup zit er op. Was het verstandig om met zo’n grote groep van 55 mannen op stap te gaan? Jazeker. En het was geweldig! Voorzitter Martin Huuskes benadrukt de gemeenschappelijke aspecten van deze groep voortdurend: vriendschap, saamhorigheid en een gedeelde passie voor competitief golf. 

Roelof Amelink sloeg in zijn eindspeech de spijker op zijn kop: ‘ Als een club vrouwen van een dergelijke omvang op stap gaat zijn er binnen no time clubjes binnen de club en zijn na een dag de eerste irritaties al merkbaar. Bij deze groep kerels is het voor 98% onderbroekenlol en voor 2% serieuze gesprekken. En dat maakt het verschil ‘ Roelof heeft zich met deze actie natuurlijk wel heel nadrukkelijk gepositioneerd voor een officiële rol in de HeerenCup commissie op termijn.

Een lach en een traan liggen dicht bij elkaar. Tranen van het lachen, maar ook emotionele momenten kwamen voorbij. En dat begon al op woensdagochtend vroeg. Nadat Martin Huuskes iedereen officieel welkom had geheten, maakte Joep Kockmann de groep deelgenoot van de zwaarste week in zijn leven. ‘ Bij mij is iets in mijn lichaam aangetroffen wat er niet hoort te zitten ‘  vertelde hij en gaf de groep een verdere gedetailleerde beschrijving. In een periode van ruim een week heeft hij een slechte boodschap ontvangen, een aantal onderzoeken ondergaan om vervolgens op dinsdagmiddag te horen dat dit met een enkele, weliswaar zware operatie, te verhelpen is. ‘ Het klinkt gek maar na een week van angst ben ik vooral opgelucht ‘ zei Joep. De bus met 55 HeerenCuppers was stil en er werden enkele traantjes weggepinkt. Gelukkig voor Joep zal de operatie al op korte termijn plaatsvinden. Wel een heel goede reden om er een leuke en vooral heel gezellig trip van te maken. En dat is gelukt.

Alles was tot in de puntjes geregeld door de commissie. In het zeer professionele programmaboekje stond alle informatie gedetailleerd weergegeven. Van  kamerindeling, dagprogramma, vertrektijden met de bus, starttijden, tot dinertijden, niets is aan het toeval overgelaten. En dat werkte perfect. 

Woensdag Ring of Kerry

Het vroege vertrek had natuurlijk als voordeel dat we op woensdagmiddag nog een shotgun over 12 holes konden spelen. Mede-gastheer Henk Bons had op ‘zijn’ baan Ring of Kerry er alles aan gedaan om de HeerenCuppers op de eerste dag de ultieme “Ireland experience” te bezorgen. Gedurende de hele rit van Cork naar de golfbaan nam de hoeveelheid regen toe. Martin Huuskes werd steeds stiller. Rain check op de eerste dag? Zal toch niet? Maar zo snel als de regen komt in Ierland, zo snel komt daar ook de zon voor in de plaats. Tijdens de 12 holes was het droog en de eerste drankjes werden in een aangenaam zonnetje genuttigd. Niet echt Iers maar wel zeer welkom. De live muziek was een daverend succes: een gitarist en een toetsenist met Nederlandse familie daagden ons uit tot hard meezingen en dat lukte. Verzoeknummers waren uiteraard toegestaan en wat is er dan mooier om 55 HeerenCuppers ‘ You never walk alone ‘ te horen zingen? Het was de ultieme benadrukking van een unieke club mensen waar vriendschap en saamhorigheid de boventoon voeren. Kippenvel! 

Maar er kwamen ook verborgen zangtalenten in de groep naar voren: Henk Bons als rasentertainer, Erwin Kamp met de beste stem, George Newby met een rauw geluid en heel veel volume en de absolute uitsmijter Robin O’ Cossy (Coster) met zijn vertolking van Song for Ireland. De kop was er af met nog 3 mooie dagen in het verschiet.

Jan Bergman was de dagwinnaar die overigens op de green van een korte par 4 van 260 meter werd aangevallen door een drive van Henk Bons, notabene de enige die baan kent. Gelukkig ging het goed. FORE Please.

Donderdag Killarny Golf & Fishing Club

Vandaag stond Mahony’s Point op de agenda. Op papier de makkelijkste baan van Killarny Golf & Fishing Club. Niet al te lang, brede fairways en relatief vlakke greens. Maar een minstens even belangrijke component is het weer. Op sommige holes maakte je alles mee. In de zon was het best warm, dus trui uit. Stak de wind over het meer op dan koelde het onmiddellijk af, trui maar weer aan. Zag je de bewolking toenemen dan regende het binnen een minuut, snel regenpak aan. Zo snel als de regen komt zo snel is de bui ook weer voorbij, regenpak weer uit. Pfff…

De finishing holes waren prachtig: een par 5 richting het water en vervolgens nog een par 4 en par 3, langs het meer. Wat een plaatje van holes! Maar met vol wind tegen en ‘a heavy rain shower’ waren het lastige jongens. Veel ballen op de laatste hole in het water. Vandaar Golf & Fishing Club? 

Mooi detail was het half way house na de eerste negen. Op hole 9 was een soort van McDrive-achtige bestel unit geplaatst waar je met een druk op de knop je lunchwensen kenbaar kon maken. Lastig te verstaan die gasten maar de order kwam uiteindelijk goed door. Na hole 9 kwam je dus in een soort van minirestaurant uit: ‘The Chapel’. Golf is echt heilig in dit land. Overigens een geweldige manier om je 18 holes prettig te verlengen. Niet alle HeerenCuppers hadden het op tijd door en hebben een heerlijk broodje gemist. 

De commissie had ons vooraf gewaarschuwd. De punten moesten op de eerste dag verzameld worden want op dag 2 en 3 zou het een stuk moeilijker worden. En er werd erg goed gespeeld. De verre drives van Robin in het Veld belandden allemaal op de fairway. Deze waren dan wel twee keer zo breed als op ‘t Sybrook, maar toch hij deed het wel. Op zijn Zuidafrikaans was Robin dit keer vaker ‘in die skoonveld dan in die sukkelveld’. What’s in a name! Maar Robin was wel goed voor 40 stableford punten en speelde hiermee handicap 9. Henk Bons scoorde met een beetje ‘local knowledge’ 37 punten en werd daarmee knap tweede.

Het clubhuis werd deze middag compleet in beslag genomen door de HeerenCup. Als 55 kerels zich rond een geweldige bar verzamelen (zo een die wij vroeger ook ons clubhuis hadden…) dan is het onmiddellijk zeer rumoerig. Maarten Zurhorst had een complete muziekinstallatie meegenomen die voor nog meer stemming zorgde. Wat een topdag! Wel bleef de strakke planning gehandhaafd. Op eerste verzoek met zijn allen de bus in want het restaurant was geboekt. De eerste HeerenCuppers haakten vanwege de combinatie vermoeidheid en drank (of omgekeerd) na het diner af maar het zou de HeerenCup onwaardig zijn als er niemand nog een afzakkertje ging halen. En dat gebeurde ook niet.

Vrijdag Tralee Golf links 

Ondanks de voor sommigen zware eerste dag en nacht was het vroeg dag. Stevig ontbijt en vervolgens een busrit van ongeveer een uur naar Tralee Golfclub. Dit is echt het einde van de wereld aan de Atlantische Oceaan. Golflegende Arnold Palmer was echter van mening dat dit een magistrale plek voor een linkscourse was. Of wij diezelfde mening waren toegedaan ? Achteraf wel. Arnold Palmer is overigens op zondag 25 september jl. op 87 jarige leeftijd overleden.

Volgens de locals was er sprake van ‘a little breeze’ . Daar bedoelden ze mee dat de windkracht toenam naar 7 op de schaal van Beaufort, vergelijkbaar met snelheden van boven de 50 km per uur. Wat het effect is op een baan, waar de wind letterlijk overal vrij spel heeft, laat zich raden. Nog één tandje erbij en we konden niet verder spelen vanwege wegrollende ballen op zowel de green als op de tee. 

Saillant detail: in de baan zijn er diverse plekken met zakken zand. Voor op opvullen van divots? Geen enkele HeerenCupper had in de gaten dat deze zakken dienden om aan de trolley te hangen ter versteviging. Vooral op de eerste holes vielen de trolleys die niet exact op de wind werden geparkeerd voortdurend spontaan om. Dat hadden we dus in ieder geval kunnen voorkomen….

De baan was van een wonderbaarlijke schoonheid. Een echte linkscourse met op elke hole zicht op de Atlantische Oceaan. Vooral van de tweede negen holes heeft iedereen optimaal kunnen genieten. Wat een rollercoaster. Hoog gelegen teeboxen, diepe dalen. Precisie was hier vereist en de bal moest laag blijven! Konden de HeerenCuppers de bal noodzakelijk laag houden? Niet echt. De meeste ballen ging er met name rechts uit. 

En dat heeft Metin Inan gemerkt. Een afzwaaier van Martin Wermer raakte hem vol in de rug. FORE riepen tegen de wind in was hier zinloos, niemand hoort voor wie het bedoeld is. Gelukkig liep ook deze aanslag goed af. Begrijpelijk dat er met een zwaardere wind niet meer gespeeld kan worden. 

Een enkele flight was slim door en caddy mee te nemen in de baan. Echte bikkels in korte broek die de nodige goede aanwijzingen gaven vooral bij blinde afslagen en rond de green. De HeerenCuppers die hiervan profiteerden (Frank Agterbos, Coen Bloemen en Jan Bergman en Metin Inan) kwamen niet in de top 3 voor….

De condities waren zwaar en scores dan ook niet al te best met een enkele positieve uitzondering. Henk Bons scoorde 31 punten en de score van Erwin Kamp was misschien nog wel knapper met 29. Chapeau voor deze mannen. Niemand kwam ook maar in de buurt van zijn handicap. 

Maar wat een ervaring was dit. Golf op een manier zoals het ooit begonnen is onder deze stormachtige omstandigheden was nog niet voor iedere HeerenCupper weggelegd. 

Zaterdag Killarny Golf & Fishing Club

De finale dag. Het spande erom of het door kon gaan. Er was in de nacht van vrijdag op zaterdag zoveel regen gevallen (40 mm) dat de baan in de ochtend dicht was. De starttijden konden opschuiven naar 10.00 uur.  Onze chauffeur was er zeker van: ‘no more rainshowers but only liquid Sunshine’. Rasoptimisten, die Ieren, maar dat moet ook wel met dat klimaat, anders word je depressief. Met de nattigheid viel het trouwens reuze mee vooral met onze ervaringen op het vaak natte Sybrook.

Killeen is de beste golfbaan van Killarny. Al meerdere keren was deze baan gastheer voor het Irish Open en van een wonderlijke schoonheid. Een parkachtige baan met majestueuze bomen, alsof we in Lord of the Rings waren beland. Hadden we vroeger niet een hoofdrolspeler in ons midden, een zeker Frodo ? 

Prachtige holes langs het meer gesitueerd. Een plaatje. De greens zijn hier veel moeilijker dan op Mahony’s Point en veel sneller. Dat leverde bij heel veel HeerenCuppers helaas bovenmatig veel 3 putts op. 

Een geweldige finishing hole 18. Een lange par 4 met wind vol tegen richting het hoger gelegen clubhuis en terras. Voor de flights die vroeg waren gestart starten was dat geen probleem. Er was immers nog geen publiek om de prestaties te bewonderen met of zonder aanmoediging. Maar naarmate er meer flights binnenkwamen veranderde dat beeld natuurlijk en de laatste flights werden getrakteerd op een orkaan van geluid. In de staart van het veld konden ze dit op hole 16 al vernemen. Zo gaat dat dus  bij de pro’s. De wind nam gaandeweg toe en ook  het buiengehalte. De allerlaatste flight was een 3-bal met Carel Soer, Arnold Bruggink en Robin  O’ Cossy. De green was niet in twee haalbaar en tot dat moment hadden alleen Henk Bons en Tim Huuskes hier een par gescoord. Carel lag over de green met een onmogelijke put. Arnold een maakbare  putt en O’Cossie een putt die waarschijnlijk vaker heeft gemist dan gemaakt. Carel drukt er een putt van zeker 7 meter in onder luid applaus. Bij O’ Cossy werd de spanning verder opgevoerd. Onder een te luid gesis maakt hij de 4 meter putt en onder een oorverdovend gejuich waande hij zich winnaar van het Irish Open. Arnold heeft wel eens een penalty in een vol stadion gemaakt en ook hij kon de druk aan. Wat een spektakel! Henk Bons was overigens weer de beste met 37 punten.

In het clubhuis natuurlijk weer hetzelfde beeld. Een hoop lawaai en gezelligheid. Jeroen Nuyts was jarig die dag en bij het toezingen ging het dak eraf. Een enkel clublid deed haar beklag bij het bar personeel: ‘I’m a member and this not allowed!’ Het antwoord van de barkeeper was simpel: ‘They are just having fun and paying for everything’.

Het einddiner vond plaats in het hotel. Henk Bons zorgde als overall winnaar van het klassement voor champagne. In zijn speech ook weer een bevestiging van wat wij al lang weten: dit is echt een unieke club.

Einduitslag

Henk Bons werd de glorieuze winnaar en was de beste golfer op deze banen. Maar de prestatie van met name Robin loog er ook niet om. Na winst van het HeerenCup klassement was hij ook hier ‘best of the rest’. Roelof en Erwin Knap derde en vierde en uiteraard Tim die wel wat moeilijke banen gewend is.

1	Henk Bons	5,7	105
2	Robin in het Veld	10,6	89
3	Roelof Amelink	12,6	89
4	Erwin Kamp	16,5	86
5	Tim Huuskes	3,9	83

Zondag The Day After

Enkele ‘die hards ‘ gingen nog voor ‘another nine holes ‘ De meesten verkozen iets meer slaap en een langzaam ontbijt want de zaterdag avond was voor de meesten toch wel een zware. Lekker lummelen in Killarny en in de middag lekker naar huis. De buschauffeur die ons van Schiphol naar ’t Sybrook zou brengen was te laat en daardoor over zijn rijtijd heen. Dat betekende dus en half uur wachten bij Stroe. Dit was dan ook werkelijk het enige minpuntje van de hele trip.

De HeerenCup commissie heeft voortreffelijk werk afgeleverd. Voorzitter Martin Huuskes, penningmeester Ronald Bonzet, secretaris Carel Soer en tijdelijk commissielid Tim Huuskes hadden het zo goed geregeld dat ze zelf ook optimaal hebben kunnen genieten. Mannen bedankt. Henk Bons als gastheer, een betere en meer gastvrije kerel kun je je niet voorstellen. Veel plezier Henk bij de Ryder Cup, we zijn jaloers. Eric Rozema voor de opmaak van het fantastische programmaboekje en Charles Brugman en Joep Kockmann voor de fraaie jacks die we nog veel gaan terugzien. En natuurlijk alle andere sponsoren en vooral de deelnemers: dank voor een onvergetelijke trip.